Kiedy myślimy o ADHD, często przychodzi nam na myśl obraz dziecka, które ma trudności z koncentracją, dużo się rusza i przerywa innym. To jeden ze sposobów, w jaki mogą wyglądać objawy, ale nie jedyny. U dziewczynek ADHD bardzo często przyjmuje formę znacznie cichszą i mniej widoczną, przez co bywa niezauważane przez lata. Nierozpoznane trudności mogą jednak prowadzić do obniżonego nastroju, lęku czy obniżonego poczucia własnej wartości.
Różnice w obrazie ADHD wynikają zarówno z czynników biologicznych, jak i społecznych. Dziewczynki częściej uczą się maskowania trudności oraz tłumienia swoich emocji. Starają się dostosować do oczekiwań i ukrywać swoje trudności, co sprawia, że objawy są mniej oczywiste dla otoczenia. Zamiast impulsywności i nadmiernej aktywności, na pierwszy plan wysuwają się problemy z koncentracją, organizacją i regulacją emocji.
Objawy mogą być różne u każdej dziewczynki, ale niektóre sygnały, które powinny zwrócić uwagę, to:
Najważniejszym krokiem jest profesjonalna diagnoza. Dzięki niej można lepiej zrozumieć potrzeby dziecka i oddzielić ADHD od innych trudności. Diagnoza nie jest tylko nazwaniem problemu – daje konkretne wskazówki, jak wspierać dziecko w domu, w szkole i w relacjach. To również szansa, by dostrzec mocne strony i pomóc dziewczynce budować poczucie własnej wartości.
W naszym Centrum w diagnozie psychologicznej dzieci i młodzieży, w tym w kierunku ADHD, specjalizują się Natalia Nowak, Joanna Elwartowska, Natalia Kryczka oraz Aleksandra Sanigórska.

Świadomość, że ADHD może wyglądać inaczej u dziewczynek, to pierwszy krok do zapewnienia im odpowiedniego wsparcia. Wczesne rozpoznanie zmniejsza ryzyko narastania dodatkowych trudności, takich jak lęk czy obniżony nastrój. Jeśli masz wątpliwości, warto skonsultować się ze specjalistą – trafna diagnoza daje dziecku szansę na lepsze zrozumienie siebie i rozwijanie swojego potencjału w bezpiecznym, wspierającym otoczeniu.
Blog, na którym znajdziesz praktyczne porady i inspirujące artykuły. Obejmują one tematy związane z psychologią dziecięcą, zdrowiem psychicznym, relacjami i rozwojem osobistym.

Wyjaśniamy, kiedy smutek po porodzie staje się chorobą, którą trzeba leczyć.

Bunt nastolatka to naturalny etap, ale co, gdy pod jego pozorem kryje się coś poważniejszego?

Jak radzić sobie z kryzysami rozwojowymi w rodzinie? Wzmacnianie więzi i odnajdywanie równowagi.